Selasa, 02 April 2013
Asa geus peuting pisan. Girimis can
baé raat. Basa lilir téh, karérét adi kuring keur ngajanteng deukeut jandéla.
Hordéngna bangun ngahaja disingraykeun. Meureun ngarah laluasa nyawang ka luar.
Leungeun katuhuna baé nyampay kana sarigsig. Najan teu pati caang, cahaya lampu
ti tebéh buruan wasa nétélakeun yén adi kuring keur alum ngungun.
Ti peuting kamari kénéh, adi kuring
puguh bangun meunang pangabetah dina peta nu kawas kitu. Utamana mun mangsa
peuting lantis ku girimis cara ayeuna, manéhna sok ngajanteng deukeut jandéla,
nyawang ka luar. Kituna téh sok bari ngembeng cimata.
Hiji mangsa mah kungsi dideukeutan,
laju ditanya naha ku naon. Jawabna téh majar keur ningali Apa.
“Hawatos Apa kahujanan di buruan,”
omongna.
Emh.
Diteuteup deui, manéhna bangun enya
nu keur betah nyawang ka buruan nu majar Apa keur ngajanteng lebah dinya. Sok
lila kituna téh. Éta baé, méméh girimis raat mah, bangunna cadu teuing kudu
gancang lugay tina deukeut jandéla geusan muru pangsaréan.
Ari peuting ayeuna, adi kuring geus
ngajanteng deui deukeut jandéla. Lebah pipina katémbong baé aya nu ngagurilap
sésa cimata nu ngamalir taya reureuhna.
Girimis di luar can kénéh baé raat.
Pirajeuneun kuring turun tina
pangsaréan. Tuluy ngadeukeutan muru manéhna. Sarérétan gé laju katangén, lebah
juru panonna aya kénéh sésa cimata, ngeyembeng bangun nu ngadago limpas.
Ti mangkukna mula, teu kalis ku
dibeberah jeung dililipur, ngungunna téh bangun nu taya anggeusna. Tuda enya,
saréréa gé taya nu teu ngarasa duheulang basa Apa nilar téh. Teu gering teu
lungsé ieuh, Apa bangun léah dipundut ku Nu Kagungan. Bari calik keur ngariung
balakécrakan satutas sambéang Magrib, Apa rubuh ngarumpuyuk. Kungsi
neuteup ka saréréa méméh enya nilar sabada ngucapkeun lapad Alloh.
Lah!
Diteuteup deui téh, adi kuring
anteng baé mencrong ka buruan. Ti tatadi gé da teu sing aya sasaha ari lain
tangkal jambu jeung pager beusi mah. Tuh, najan enya lampu ti tebéh buruan teu
caang teuing gé, puguh sidik taya sasaha atawa sugan aya nu ngadon ngulampreng
rumingkang.
“Hawatos Apa kahujanan di buruan…,”
omongna deui.
Ema nu kitu téh deuih. Ti saprak Apa
mulih téa, Ema mah taya pisan kabéragan. Méh saban waktu Ema kudu waé bedah
cimata. Tuga gé Apa ngerelekna dina lahunan anjeunnna pisan. Malahan Ema ku anjeun
bangun enya ngiring ngedalkeun lapad Alloh. “Lailahaillalloh…”
Bet temahna, Ema
Sok rajeun katémbong numpi
ngalangeu di kamarna. Ana pareng dilongokan mangsa usum dahar, walonna téh can
hararayang atawa malik mariksakeun naha kuring jeung adi kuring geus dalahar
atawa acan?
Leuh!
Di luar, girimis kalah asa beuki
kerep. Sawaréh mah sawér pisan kana kaca jandéla. Sora séahna bet sada-sada
talatah Apa ti kaanggangan, “Masing leket bebekelan ibadah keur bawaeun
mulang…”
Ari dirérét, adi kuring kalah ka enya
ngagukguk, cimatana limpas cara cihujan di luar nu murubut sanggeus bahé ti
luhur langit.
“Ku naon Apa teu keresaeun lebet ka
bumi…?” cenahna téh.
Disérangkeun ka buruan, cara tadi da
puguh taya sasaha.
Kalah girimis beuki lila beuki kerep
waé. Adi kuring anteng kénéh ngajanteng deukeut jandéla. Leugeunna beuki pageuh
ngaranggeuman sarigsig. Tur kapireng deui inghakna beuki rosa waé. Sakapeung
témbong obah taktakna tina nahan piceurikeun nu boa pohara kacida.
Teu lila tina kituna, manéhna malik
neuteup ka kuring. Mencrong salila-lila.
“Ku naon Apa teu disina lebet?”
tuluyna téh.
Kari kuring nu bati hémeng.
Disérangkeun deui ka buruan, angger taya sasaha. Sanggeus ngaleupaskeun
leungeunna tina sarigsig, ngan deregdeg baé manéhna ngejat ka luar ti kamar bari
tuluy nelenyeng muru panto hareup.
Basa dituturkeun gagancangan, bet
srog téh horéng Ema geus ngajanteng lebah dinya. Boa geus ti tatadi Ema
ngajantengna téh. Pannona témbong semu carindul. Cimatana baé gugurilapan
katojo ku cahaya lampu ti tebéh buruan.
Sajongjongan mah anteng baé neuteup
ka kuring.
“Pangnyandakeun paying di pengker
kanggo Apa…,” tuluyna téh semu dareuda.
Basa diteuteup deui, Ema lir nu teu
wasa ngabedahkeun deui cimatana. Geus kitu mah, ngan segruk waé Ema muru korsi
di rohangan tengah tuluy nyaluuh bari nginghak.
Harita pisan deuih adi kuring
ceurikna bedah sapisan. Girimis mah duka iraha raatna.
